قدس آنلاین- هشت ماه از حادثه تلخ پلاسکو می‌گذرد؛ اما حالا نه حرفی از حمایت از کسبه این ساختمان تجاری به میان می‌آید و نه از پرداخت خسارت به آن‌ها می‌شنوید. آنچه این روزها بیشتر دیده و شنیده می‌شود آوارگی، ورشکستگی و حتی بیماری‌های روحی و جسمی برخی از کسبه‌ای است که بیش از این تاب تحمل فشارهای مالی را ندارند.
این همه در شرایطی است که هنوز چند ساعت از سقوط پلاسکو و خروج ۲۰ شهید آتش نشان غیور از زیر خروارها خاک و آهن نگذشته بود که مصوبه دولت برای پرداخت وام ۳۰۰ میلیون تومانی به کسبه این مجتمع تجاری که روزگاری ۳۰ درصد پوشاک ایران را تأمین می‌کردند، در رسانه‌ها منتشر شد و کمی بعد هم خبر احداث ساختمان تجاری جدید را با طراحی و امکانات روز در محل حادثه طی دو سال اعلام کردند.
البته در کنار این موارد وعده‌های دیگری مثل پرداخت بیمه بیکاری به کارکنان پلاسکو، استمهال پرداخت وام به کسبه و...از سوی دولت و دیگر دستگاه‌ها و نهادهای مسئول داده شد.
اما این وعده‌ها تا چه اندازه محقق شده است؟ اصلاً کسبه پلاسکو که چند روز پس از حادثه به طور موقت به مجتمع تجاری نور واقع در تقاطع خیابان ولیعصر - طالقانی منتقل شده‌اند تا پس از ساخت مجتمع تجاری جدید دوباره به چهارراه استانبول برگردند این روزها در چه وضعیتی به سر می‌برند؟
برای پاسخ به این پرسش‌ها به مجتمع تجاری نور رفتیم تا واقعیت‌ها را زبان آسیب دیده‌ها بشنویم.
*کسبه دیروز، مسافرکش‌های امروز
فرهاد دولتی از کسبه قدیمی پلاسکو که در طبقه منفی یک مجتمع نور مستقر شده است، می‌گوید: همه ما آواره شده‌ایم. من و خیلی از همکاران نتوانسته‌ایم بدهی خود را پرداخت کنیم.
وی با اشاره به اینکه مجتمع نور موقعیت تجاری مناسبی ندارد و طراحی آن هم به گونه‌ای است که مشتری در آن سر درگم می‌شود، می‌افزاید: به همین خاطر همکارانم یکی پس از دیگری در حال انتقال به مراکز تجاری دیگر هستند.
وی با اشاره به اینکه فروش تکی اجناسش را کاملاً از دست داده است، می‌افزاید: حمایت نکردن دولت و سایر دستگاه‌های مسئول سبب شده تا بعضی از کسبه پلاسکو بویژه آن‌هایی که در طبقات بالای ۸ فعالیت می‌کردند و نتوانستد حتی اوراق قرضه و پول نقدشان را از گاو صندوق شان خارج کنند، دچار ورشکستگی شده و الان به مسافر کشی افتاده‌اند.
*نامه‌های بی‌پاسخ
قبلاً درآمد مالی زیادی داشتم به طوری که فقط برای فروش اجناس ۲۰ نفر در استخدامم بودند و ماهیانه حدود ۸۰ میلیون تومان حقوق پرداخت می‌کردم، اما الان درآمدم تقریباً صفر است و بناچار جز یکی عذر بقیه آن‌ها را خواستم. محمد تقی پیران یکی دیگر از کسبه پلاسکو نیز چنین نگاهی دارد و می‌گوید نه تنها از پرداخت وام به کسبه خبری است، بلکه بانک‌ها هم زیر بار مصوبه دولت در خصوص استمهال وام کسبه پلاسکو نمی‌روند. مثلاً خودم نامه استمهال وام را به بانک مربوط بردم، اما مورد قبول واقع نشد! حتی یکی از متصدیان گفت نامه ات را بگذار توی کوزه، آبش را بخور!
او که در ضلع شمالی ساختمان پلاسکو، مغازه داشته است، می‌گوید: ۲۸۰ واحد تجاری این ضلع ساختمان سالم مانده است اما با گذشت نزدیک به هشت ماه از حادثه هنوز در آن‌ها پلمب است و از تحویل و یا تخریب کامل آن‌ها خودداری می‌شود. جالب اینجاست که هیچ کسی پاسخگوی این موضوع نیست.
وی نیز با ابراز نارضایتی از محل استقرار کسبه پلاسکو در مجتمع نور می‌گوید: قبلاً درآمد مالی زیادی داشتم به طوری که فقط برای فروش اجناس ۲۰ نفر در استخدامم بودند و ماهیانه حدود ۸۰ میلیون تومان حقوق پرداخت می‌کردم، اما الان درآمدم تقریباً صفر است و بناچار جز یکی عذر بقیه آن‌ها را خواستم.
*وعده‌های سرخرمن
همکار آقای پیران که مایل نیست خود را معرفی کند، از بی توجهی مسئولان نسبت به سرنوشت کسبه گله مند است، می‌گوید: همه صحبت‌های دولت و دیگر مسئولان در حمایت از کسبه پلاسکو وعده سرخرمن بوده است.
او که در طبقه همکف و سوم پلاسکو دارای دو واحد تجاری بوده، می‌افزاید: تمام اجناس من و برادرم در حادثه آتش سوزی از بین رفته و خسارتی ۳ تا ۴ میلیارد تومانی به ما وارد شده است، اما هیچ دستگاه یا مسئولی در صدد جبران خسارت وارده نیست.
بهمن مسافر فرد، عضو شورای کسبه پلاسکو هم شرایط همکارانش را بحرانی ارزیابی می‌کند و می‌گوید: زندگی بعضی از همکارانم یک شبه نیست و نابوده شده است، به طوری که تعدادی از آن‌ها به دستفروشی در ترکیه روی آورده‌اند!
وی نیز از حمایت نکردن دولت و دستگاه‌های مسئول از کسبه پلاسکو خبر می‌دهد و می‌گوید: غیر از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی که بیمه بیکاری کارگران پلاسکو را پرداخت می‌کند، هیچ یک از دستگاه‌ها و نهادها به وعده هایشان عمل نکردند.
وی درباره شایعاتی مبنی بر مخالفت برخی از سازمان‌ها مثل میراث فرهنگی با احداث بیش از هفت طبقه در سطح زمین در محل پلاسکو می‌گوید: طبق قانون بلند مرتبه سازی در برخی مناطق باید محدود شود اما از سوی دیگر این یک حادثه ملی اعلام شده و شرایط خاصی دارد. بر این اساس شهرداری و وزارت مسکن باید نسبت به این موضوع نگاه ملی داشته و حقوق آن را رعایت کنند و به همان تعدادی که تخریب شده مجوز ساخت بدهند، چون در غیر این صورت به مشکل بر می‌خوریم.
مجتبی درودیان، رئیس اتحادیه پیراهن دوزان نیز از پرداخت نکردن وام ۳۰۰ میلیون تومانی به عنوان یکی از مشکلات کسبه پلاسکو یاد می‌کند و می‌گوید: طبق مصوبه نخست دولت کسبه به محض استقرار در محل جدید می‌توانستند وام را دریافت کنند.
یعنی در ابتدا دریافت وام منوط به استقرار کسبه در مجتمع نور نبوده اما بعد با مصوبه دیگری چنین شرطی گذاشته است، در حالی که طبق قانون محل کسب اختیاری است و همه کسبه حتی آن هایی که در دیگر نقاط مشغول شده‌اند باید بتوانند وام مورد نظر را دریافت کنند؛ بنابر این گذاشتن چنین شرطی جای سؤال دارد و معلوم نیست چه دستی پشت پرده است که اصرار دارد کسبه فقط در مجتمع نور مستقر شوند و فعالیت کنند.
*قول و قرارهای مسئولان عملی نمی‌شود
نایب رئیس کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی هم به خبرنگار ما می‌گوید: کارگروه کمیسیون عمران بررسی کاملی از مقاومت سازه پلاسکو وظایف دستگاه‌ها و... انجام داده که بر اساس نظرهای آن این کمیسیون گزارشی تهیه شده و به هیئت رئیسه ارائه داده و در برنامه کاری صحن مجلس قرار گرفته است.
علیم یار محمدی نیز با اذعان به اینکه تاکنون حمایتی از کسبه آسیب دیده پلاسکو از سوی دستگاه‌های مسئول نشده است، می‌افزاید: قول و قرارهایی که پس از وقوع هر حادثه طبیعی و غیرطبیعی در کشور از سوی دولت‌های وقت یا مسئولان داده می‌شود، معمولاً به دلیل کمبود اعتبارات و منابع مالی یا اجرایی محقق نمی‌شوند.
وی با اشاره به ضرورت حمایت از کسبه پلاسکو، تصریح می‌کند: محصولات تولیدی این افراد در سراسر کشور توزیع می‌شد، بنابراین باید خسارت وارده به این افراد از سوی تمام نهادها و دستگاه‌هایی که در این حادثه مقصر بوده‌اند، جبران شود.
یار محمدی اگرچه معتقد است باید به قانون و اجرای طرح‌های جامع و تفصلی شهرها گردن نهاد و اجازه ساخت بلند مرتبه را در محل پلاسکو نداد، اما می‌گوید: در مجموع این موضوع در کمیسیون عمران چندان مطرح نشده است، هرچند که بیشتر اعضا با ساخت همان تعداد طبقات که قبلاً بوده موافق هستند.
نظر شما